More of you and les of me!

Hee allemaal,

Heeft even wat langer geduurt dit keer. Eigenlijk raak ik steeds dieper in de dts. Dat formuleer ik misschien raar, maar heb geen idee hoe ik het anders moet formulieren. We krijgen lecture, maar naast dat heb je nog heel veel andere dingen, zoals workduty 2 uur, class time 1,5 uur, morning chores, small groups, thursday night meeting, evangelisatie, persoonlijke tijd en tijd om met anderen op te trekken.Daarnaast maken we journals elke week en lezen we 3 boeken waar we een boekreport over maken. We hebben 2 uur lecture en vaak krijg je veel dingen die je een plaats moet geven of langer over na moet denken. Uit je neus eten heb je zeker geen tijd voor! In het weekend maak ik vaak mijn journal.

De laatste bijna twee weken hebben we het over evangeliseren gehad en we ronden nu het vaderhart van God af. De eerste topic was niet heel interessant vond ik. De spreker was wel erg gepassioneerd en vertelde veel getuigenissen. In het begin was dat interessant, maar naar twee dagen niet echt meer. Ik dwaalde een beetje af. Vrijdag avond gingen we naar een christelijk evenement die georganiseerd werd door een grote kerk in de buurt. Dit evenement heette youth for live. Er kwamen zo'n 450 tieners op af. Wij waren medewerkers. Het was gaaf om mee te maken en ik denk dat er zo'n 50 tieners waren die hun leven aan God gaven. Zaterdag nam ik tijd voor mijzelf. Ik heb eerst mijn haar is laten knippen in de stad. 30 dollar, zo niet heel gek gelukkig. 'S middags ben ik bezig gegaan met mijn journal schrijven en lekker relaxt met God praten. Het was super rustig om mij heen. Dit zijn voor mij echt de hoogte punten. In Gods rust zijn en genieten. God sprak over een tekst in johannes over "mijn vrede geef ik jullie". Dat ervoer ik 100%. Zondag gingen we naar de zee. Toen ik het water uitstapte, dacht ik ff mijn zakken van mijn zwembroek te legen vanwege het stand. Toen kwam ik erachter dat mijn mobiel er nog in zat. Super slim uiteraard. En hartstikke kapot uiteraard. Op het moment heb ik hem in het rijst zitten. En afwachten.

Deze week "vaderhart van God". Ik was erg enthousiast over dit onderwerp. Maar im had ten eerste veel pijn aan mijn nek en rug en op het moment ook van mijn tanden. Dus ik was niet in staat om het te volgen en daardoor erg gefrustreerd. In eerste instantie door de pijn, maar ook uiteindelijk door andere mensen, omdat ik dacht dat ze er geen aandacht aaan schonken. Woensdag sprak ik mijn staf aan om met hem te praten. Dit gesprek was zo goed. Het liet ten eerste zijn liefde voor mij zien. Ik was nog al aan het huilen, en dat brak zijn hart, waardoor hij moest huilen. God openbaarde belangrijke dingen op dat moment. De staf bad voor mij en ik ervoer weer rust en vrede. Naar dit gesprek had ik deze dag verschillende goede gesprekken met mensen. Dit miste ik echt, maar God voorzag vandaag hierin. Donderdag voor lecture bad de hele klas voor mij. Dit was tof en een meisje had een woord over dat God deze lichamelijke pijn wil gebruiken om ook genezing te krijgen van emotionele pijn. Tijdens lecture was ik voor het eerst weer in staat te luisteren en het was super goed. Savonds hadden we een dienst waar brother yun sprak die uit China komt. De man die jaren lang in de gevangenis zat vanwege zijn geloof, totdat hij op wonderlijke wijze de zwaarbewaakte gevangenis kon uitlopen. Was een indrukwekkend verhaal.

'S avonds sprak ik twee gasten die in een andere dts zitten. Zij bidden voor een klas. Ze vroegen mij om ook mee te gaan bidden. Hier had ik lang op gewacht. Mensen om samen mee te bidden ofwel geestelijke oorlogvoering. Super cool! Vandaag application. We zijn nog steeds bezig. Erg goed. De Vaderliefde van God die echt geopenbaard wordt. God is awesome!

Nog een paar andere dingetjes. Laatst op het evenement had ik een moment dat ik vergat, dat ik in Aus was. Ik liep naar twee meisjes en begon hun een verhaal te vertellen. Ik was verbaasd om hun reactie. Ze staarden op een vreemde manier naar mij. 1 min later kwam ik erachter dat ik nederlands aan het praten was. Dit komt nog wel isvaker vaak. Leuke momenten zijn dat.
Trouwens je wordt vaak begroet met "whats up bro". Je denkt dat ze je vragen hoe het gaat, maar ze lopen zo door. Voor hun is het een normale begroeting. Tijdens extercize om 6 uur in de morgen loop je met een tshirt zonder mouwen en een sportbroekje naar buiten. De zon die schijnt dan al op je gezicht en het is met gemak al warm.
Ik vertelde jullie veel over het eten, maar ik hoef niet meer te klagen. Ik denk dat ik ondertussen al wat kilos zwaarder ben. Je krijgt zoveel cake, koekjes en toetjes hier. Laatst hadden ze brood met chocola gebakken. Super lekker. En geen limit. Naar het ontbijt hebben ze heel veel gedoneerde donuts en verschillende soorten broodjes met room enzo. Dat krijgen ze van een bakker hier in de buurt. Op het moment sla ik dat al over. Mijn conditie is stukken minder nu. Maar niet verkeerd voor elkaar dus. En ik vertelde jullie over al die parken die je hier hebt. Ze hebben op deze parken gewoon een soort kooktoestel staan, waar je je eten kan warm maken. En een kraan om water te tappen. Echt goed voor elkaar hier.

Volgende week gaan we twee dagen met de sport dts het bos in en kamperen. Van vrij tot zo. Moet erg gezellig zijn. Voor nu hoop ik te leren om andere mensen om hulp te vragen als ik dat nodig heb. We zijn tenslotte 1 lichaam in Christus. Je mag gerust daar voor bidden. Het is namelijk erg lastig voor mij. Nou lieve mensen. Ik houd het hierbij...

Gods zegen toegewenst!